Mart 26 bir doğum günü sabahına odadan gelen seslere uyanıyorum...

Ablam... Portundan kemoterapi alırken, hemşire ile konuşmasına birden şahit oluyorum.

Hemşire bazı hastaların port açtıracak durumları olmadığını ve her seferinde farklı yerlerden damar yolu açtıklarını anlatıyor.

Gözümün önüne bebekler küçük çocuklar geliyor,  kalbim sıkışıyor. Kendime soruyorum nasıl yardım edebilirim.

Ne kadar zor tırmanırsan manzara o kadar güzel olur derler ve ne kadar çok savaşırsan zaferin de o kadar güzel olurmuş. Ülkemizde binlerce ve milyonlarca kişi bu hastalığı paylaşıyor.

Kanser olduğunu öğrendiğin anda ne hissetiğini biliyoruz, şimdi sana destek olmak için buradayız.

Yatağında yatarken ya da sağlığın için kendini herkesten izole etmişken dağları ve doğayı özlüyorsan eğer ben zirve tırmanırken bunu bütün kalbimle

senin için yapıyor olacağım.

Gücüm gücün zirve yolunda attığım binlerce adım yüzünde gülücük olsun.

Umudun zirvede, moralin hep dağlar kadar yüksek,

Mutluluğun hep bulutların üzerinde olsun.

Haydi Bitti dediğin yerde umuda hep birlikte yeniden tırmanalım!

Dağlara ve doğaya kavuşmayı sabırsızca bekleyen bütün kanser hastaları için kanser savaşçılarını Aladağlar’a yanımda götürüyorum,

Lütfen sen de şimdi bir adım at ve Kanser Savaşçılarını benimle birlikte zirveye taşımama yardımcı ol!

#HepimizBirimizİçin

Sevgiler,

Ezgi Çavdar